Ummah

Definisi Ummah

Ummah menurut Sahifah Madinah adalah di dalam pengertian yang luas. Istilah tersebut adalah merujuk kepada semua penduduk Madinah pada masa kedatangan Nabi ke Madinah. Ia termasuklah orang-orang Islam yang berhijrah bersama Nabi atau lebih dikenali sebagai orang-orang Muhajirin, penduduk Madinah yang telah membantu Nabi atau yang lebih dikenali sebagai golongan Ansar serta orang-orang Yahudi yang telah menjadi sebahagian daripada sebahagian daripada penduduk Madinah. Walaupun mereka terdiri daripada pelbagai bangsa dan agama tetapi masih lagi dianggap sebagai satu ummah. Oleh itu, Sahifah Madinah telah menyebutkan nama mereka satu persatu dan mereka masing-masing mempunyai hak dan tanggungjawab terhadap negara Islam Madinah.

Sejarah Pembentukan Ummah

Pembentukan ummah di Madinah bermula sebaik sahaja Nabi sampai ke Madinah iaitu pada tahun 1 Hijrah bersamaan 622 M. Suasana di Madinah tidak aman menyebabkan Nabi mengambil beberapa langkah untuk membentuk ummha. Nabi sedar negara Islam Madinah mungkin dapat ditegakkan jika penduduk Madinah tidak bersatu terlebih dahulu. Sehubungan dengan itu, Nabi telah bertindak mempersaudarakan golongan Aus dan Khazraj dan mereka diberi nama baru iaitu golongan Ansar, golongan ini kemudiannya telah dipersaudarakan pula dengan golongan Muhajirin dan seterusnya mengadakan perjanjian damai dengan golongan Yahudi. Bagi mengukuhkan lagi kedudukan ini, Sahifah Madinah telah digubal, Nabi juga membina masjid sebagai tempat untuk menyatukan umat Islam. Dengan usaha-usaha yang dilakukan ini maka terbentuklah satu ummah di Madinah.

Kaitan Ummah dengan Politik Islam di Madinah

1.	Pembentukan ummah mempunyai kaitan yang rapat dengan politik Islam di Madinah. Dengan terbentuknya ummah, Madinah telah muncul sebagai sebuah negara Islam yang pertama. Ia kemudiannya menjadi sebuah kuasa yang besar dan disegani. Di bawah konsep ummah, penduduk Madinah telah bekerjasama untuk membangunkan Madinah sama ada dari segi politik, ekonomi ataupun sosial. Kejayaan Nabi menyatukan penduduk Madinah di bawah konsep ummah telah membuktikan bahasa Islam adalah agama yang lengkap dan ia tidak memisahkan di antara politik dan agama.
2.	Pembentukan ummah Madinah juga telah menjamin keselamatan Madinah dari ancaman luar dan dalam. Sebagai satu ummah semua penduduk Madinah perlu bekerjasama untuk mempertahankan Madinah dan sebarang ancaman. Di samping itu, mereka juga tidak boleh bermusuhan di antara satu sama lain. Nabi dengan jelas menyebutkan bahawa sesiapa atau mana-mana golongan yang mengingkari perjanjian yang telah dibuat akan dikenakan hukuman yang setimpal. Hal ini terbukti apabila orang-orang Yahudi telah dihalau dari Madinah apabila mereka sering mempersendakan kemenangan tentara Islam. Malah telah bekerjasama dengan pihak musuh iaitu orang-orang Quraisy.
3.	Pembentukan ummah juga telah berjaya menyelesaikan krisis pemimpin yang wujud di Madinah sebelum ini. Semua penduduk Madinah termasuklah orang-orang Yahudi bersetuju untuk menerima Nabi sebagai pemimpin Madinah. Sifat-sifat kepimpinan yang ada pada Nabi telah menyebabkan mereka berpuas hati dan bersetuju untuk bernaung di bawah pemerintahan Islam. Sebelum ini, penduduk Madinah sering bertelagah bagi menentukan kepimpinan di Madinah. Puak Aus dan Khazraj misalnya telah berperang sejak sekian lama dan peperangan yang paling hebat ialah peperangan Buath. Orang-orang Yahudi juga sering mengintai peluang untuk mengambilalih pentadbiran Madinah, oleh itu, mereka sering melagak-lagakan di antara kedua-dua puak tersebut.
4.	Pembentukan ummah juga berjaya mengukuhkan kedudukan politik Islam. Ia telah membuka peluang kepada penyebaran agama Islam. Orang Islam bebas beribadat dan menyebarkan agama Islam. Hal ini menyebabkan bilangan penganut Islam bertambah dengan banyaknya. Dalam tempoh 10 tahun Nabi di Madinah, penganut Islam telah meningkat lebih daripada 100,000 orang. Hal ini terbukti semasa Nabi mengerjakan ibadat haji yang terakhir, seramai 100,000 orang telah mendengar khutbah baginda yang terakhir. Bilangan ini sangat besar berbanding dengan bilangan yang berjaya diislamkan dalam tempoh 13 tahun Nabi di Mekah.

Sesungguhnya pembentukan ummah di Madinah telah memberi kesan yang besar terhadap usaha-usaha penyebaran Islam. Ia juga sekaligus menunjukkan bahawa Nabi Muhammad adalah seorang pemimpin yang unggul. Oleh itu, tidaklah menghairankan jika baginda juga digelar sebagai seorang negarawan.

Junjungan Mulia-Nabi Muhammad S.A.W

Nabi Muhammad s.a.w. dilahirkan pada 12 Rabiuawal Tahun Gajah bersamaan dengan 571 Masihi di Mekah. Ibunya bernama Aminah binti Wahab. Ibunya telah meninggal dunia apabila Nabi Muhammad 6 tahun. Bapanya bernama Abdullah Abdul Muttalib dan beliau meninggal dunia apabila nabi dalam kandungan. Nabi dipelihara oleh datuknya Abdul Muttalib yang kemudiannya meninggal dunia ketika nabi berumur 8 tahun. Semasa berumur 12 tahun, nabi mengikut bapa saudaranya Abu Talib ke Syam untuk berniaga. Seorang paderi bernama Bahirah / Buhairah menasihatkan Abu Talib membawa Muhammad balik kerana bimbang dibunuh oleh orang Yahudi. Ketika berusia 25 tahun, beliau telah berkahwin dengan Khadijah binti Khuwailid yang berumur 40 tahun. Baginda mempunyai 6 orang anak, iaitu 2 lelaki dan 4 perempuan. Yang lelaki telah meninggal nudia semasa mereka kecil. Sewaktu 35 tahun, beliau diberi gelaran al-Amin kerana berjaya menyelesaikan perbalahan di kalangan pembesar Arab berhubung dengan perletakan batu Hajar al-Aswad.

Perlantikan Sebagai Nabi dan Rasul

Nabi ialah seorang manusia lelaki yang terpilih yang disampaikan wahyu Allah untuk dirinya. Rasul juga sama dengan nabi tetapi Rasul mesti menyampaikan wahyu yang diterimanya kepada orang lain.

Telah menjadi kebiasaan, Muhammad mengasingkan diri di Gua Hira untuk beribadat di samping memikirkan kejadian alam. Akhirnya pada 17 Ramadan bersamaan 6 Ogos 611 Masihi sewaktu baginda berusia 40 tahun, datanglah malaikat Jibril membawa wahyu pertama, iaitu ayat 1-5, surah al-Alaq. Wahyu ini bermaksud: bacalah dengan nama Tuhan kamu yang menjadikan kau dan segumpal darah dan bacalah dengan nama Tuhanmu yang mulia yang mengajar manusia yang tidak mengetahui apa-apa. Selepas menerima wahyu pertama, nabi terus ke rumah menceritakan apa yang berlaku kepadanya dan Khadijah telah membawa baginda berjumpa dengan sepupunya, Waraqah bin Naufal, seorang pendeta yang menghafal kitab suci. Waraqah mengakui yang datang itu ialah Jibril dan ini bermakna baginda dilantik sebagai nabi.

Selepas menerima wahyu pertama, baginda terus ke gua dan pada suatu hari, ketika baginda keluar dari rumah, baginda terdengar satu suara dan apabila baginda mendongak, terlihatlah Jibril. Kerana takut, baginda masuk semula ke rumah dan meminta Khadijah menyelimutkannya. Ketika inilah turunlah wahyu kedua, iaitu surah al-Mudduthir, ayat 1-7 yang bermaksud: Wahai orang yang berselimut, bangun dan berilah peringatan, hendaklah engkau menggesakan tuhanmu, bersihkanlah pakaianmu, jauhilah perbuatan dosa, janganlah engkau memberi kerana hendakkan balasan yang banyak dan hendaklah engkau bersabar kerana tuhanmu. Dengan wahyu kedua ini, bermakna Allah telah melantik baginda sebagai Rasul kerana ayat tersebut dengan jelas memerintahkan Muhammad untuk mengingatkan manusia.

Tamadun Islam

Perkataan manusia dalam Bahasa Melayu adalah menyamai istilah yang disebutkan dalam al-Quran, iaitu al-Ins, al-Insan, al-Nas dan al-Basyar. Nama-nama ini adalah merujuk kepada manusia yang telah diamanahkan oleh Allah untuk menjadi khalifah di atas muka bumi ini. Dengan kata lain, manusia adalah pemerintah, pemilik dan pengguna bagi semua kejadian sama ada di darat, di laut atau di udara. Sejak abad ke-4 M, orang-orang Barat begitu terpengaruh dengan teori evolusi yang menyebutkan bahawa manusia berasal daripada beruk. Teori ini mula diperkenalkan oleh beberapa orang ahli falsafah Greek termasuklah Aristotle, Anazimander dan Epidocles. Namun demikian, teori ini dipertikaikan oleh saujana sains Islam dan juga Barat. Mereka menganggap ia bukanlah suatu kajian yang bersifat fakta sebaliknya merupakan satu ideologi sahaja.

Manusia Menurut al-Quran

Manusia menurut al-Quran adalah makhluk yang dikurniakan akal, roh, dan jasad. Ia adalah sebaik-baik kejadian berbanding dengan malaikat dan binatang. Malaikat hanyalah dikurniakan akal tetapi tidak dikurniakan nafsu sedangkan binatang hanya dikurniakan nafsu tanpa akal. Sungguhpun begitu kedudukan manusia akan menjadi lebih rendah daripada binatang jika mereka gagal menggunakan akal dengan baik sebaliknya menjadi hamba kepada nafsu. Menurut al-Quran, semua manusia adalah berasal dari keturunan Nabi Adam dan Adam pula dijadikan daripada tanah. Oleh itu, kaedah mantik atau logik manusia juga berasal daripada tanah. Kebanyakan ulama tafsir berpendapat proses pembentukan bayi dalam kandungan juga bermula dari saripati tanah atau disebut sebagai nutfah di dalam al-Quran. Pendapat ini ternyata benar kerana semua sumber makanan dan minuman adalah berpunca daripada tanah. Berdasarkan kenyataan ini, jelaslah menunjukkan bahawa konsep manusia menurut Islam adalah berbeza dengan pandangan yang pernah dikemukakan oleh para pengkaji antropologi.

Fungsi Manusia Menurut al-Quran

Beribadat kepada Allah

Menurut al-Quran, manusia berfungsi dan berperanan tersendiri. Fungsi utama manusia dicipta ialah untuk beribadat kepada Allah. Sehubungan dengan itu, Islam telah menggariskan beberapa jenis ibadat yang perlu dilaksanakan oleh manusia sama ada dalam bentuk fardu ain atau fardu kifayah. Ibadat fardu ain ialah ibadat yang perlu dilakukan oleh setiap individu yang menepati syarat-syarat yang telah ditentukan, contohnya sembahyang, puasa, zakat, haji dan lain-lain. Ibadat fardu kifayah pula ialah ibadat yang jika dilakukan oleh individu atau kumpulan tertentu, maka individu dan kumpulan yang lain tidak wajib lagi melakukannya, contohnya melakukan sembahyang jenazah, berniaga, mengajar dan sebagainya.

Memelihara Alam

Selain itu, manusia juga berperanan untuk memelihara alam ini dengan sebaik-baiknya. Allah telah mencipta alam ini untuk kepentingan manusia seluruhnya. Oleh itu, manusia boleh menggunakan ciptaan ini untuk meneruskan kehidupan mereka di dunia. Sungguhpun begitu, manusia perlu menunaikan tanggungjawab yang telah diamanahkan oleh Allah dengan menggunakan ciptaan tersebut hanya untuk perkara-perkara yang boleh membawa kepada kebaikan sahaja. Mereka tidat boleh melakukan kerosakan di muka bumi ini sehingga membawa keburukan kepada manusia atau makhluk lain termasuklah binatang.

Mengenali di Antara Satu Sama Lain

Manusia juga perlu berbaik-baik di antara satu sama lain tanpa mengira bangsa, agama dan keturunan. Allah mencipta manusia dengan pelbagai puak supaya mereka dapat mengenali di antara satu sama lain. Mereka tidak boleh berbangga diri, sombong dan takbur. Sebaliknya mereka hendaklah sentiasa berbaik-baik dan bersatu-padu di dalam menghadapi sebarang masalah. Perbezaan agama juga tidak boleh dijadikan alasan untuk manusia bermusuhan. Islam hanya membenarkan penganutnya memusuhi orang bukan Islam sekiranya mereka dengan jelas menunjukkan penentangan atau cuba membahayakan orang-orang Islam. Dalam keadaan biasa hubungan baik perlu dikekalkan di antara mereka.

Memakmurkan Muka Bumi

Selain dari memelihara alam ini manusia juga berfungsi untuk memakmurkan muka bumi ini supaya mereka dapat menjalani kehidupan dengan lebih baik. Akal dan pancaidera yang dianugerahkan kepada manusia hendaklah digunakan untuk meneliti dan berfikir bagi memanfaatkan semua ciptaan yang sedia ada. Banyak rahsia kejadian Allah yang boleh disingkap oleh manusia dengan menggunakan akal yang ada. Di sebalik kejadian tumbuh-tumbuhan misalnya terdapat pelbagai jenis penawar, di dasar lautan juga terdapat pelbagai khazanah, begitu juga di dalam perut bumi. Hanya manusia yang menggunakan akal dengan sepenuhnya akan dapat menikmati semua ini. Selain untuk dirinya ia juga dapat memberi faedah kepada orang lain.

Mentauhidkan Allah

Manusia yang perlu mentauhidkan Allah, dalam konteks ini manusia ditegah sekeras-kerasnya melakukan sebarang bentuk perbuatan yang boleh membawa kepada syirik atau menyekutukan Allah. Syirik adalah dosa besar yang tidak akan diampunkan oleh Allah melainkan dengan taubat yang bersungguh-sungguh. Bagi mengelakkan berlakunya syirik, manusia perlu mengenali Allah. Manusia boleh mengenali Allah melalui sifat-sifat-Nya. Terdapat 20 sifat yang wajib diketahui oleh manusia.

Mentadbir / Menjadi Khalifah di Muka Bumi

Fungsi manusia yang seterusnya ialah mentadbir atau menjadi khalifah di muka bumi ini. Fungsi ini sesuai dengan kedudukan manusia sebagai makhluk yang terbaik. Manusia hendaklah sentiasa bersikap adil sama ada terhadap dirinya sendiri atau orang lain. Manusia hendaklah memastikan tidak berlaku kemungkaran di muka bumi sebaliknya hendaklah memastikan berlakunya kebaikan. Hal ini sesuai dengan tugas yang diamanahkan oleh Allah iaitu Amar Makruf dan Nahi Mungkar (menyeru kepada kebaikan dan mencegah kemungkaran).

Tamadun Mesopotamia

Mesopotamia merupakan tamadun terawal yang lahir di wilayah yang kini terletak di Iraq,timur Syria,tenggara Turki dan barat daya Iran.Mesopotamia (dari bahasa Yunani bererti antara dua sungai).Ianya merupakan kawasan muka bumi yang terletak antara sungai Tigris dan Euphrates.Wilayah Mesopotamia yang seluas 130000 batu persegi dikelilingi pergunungan Zargos di bahagian timur laut dan dataran tinggi Arab di barat daya.Ia menganjur dari Teluk Parsi di tenggara hingga ke pergunungan Taurus di Turki hinggalah ke Teluk Parsi. Bandar di Mesopotamia kemudian dijadikan ibu kota Akkad,Babylon,Assyria,Mittani,Assyrian-Baru,Parthia,Sassanid dan empayar Abbasid.

Masyarakat Mesopotamia terbahagi kepada 3 kelas.Kelas yang tertinggi dikenali sebagai amelu atau kanun bangsawan.Kelas kedua ialah (kelas pertengahan) dan yang di bawah sekali ialah hamba abdi.Kelas atasan terdiri daripada pegawai-pegawai kerajaan,golongan agama (pendeta,paderi atau rahib) dan tentera.Golongan yang paling berkuasa dalam tamadun Mesopotamia ialah golongan agama.Kelas pertengahan terdiri daripada pedagang-pedagang,guru,juruwang,ahli nujum,ahli sains,ahli silap mata,petani dan tukang.Kelas yang paling bawah merupakan kelas hamba abdi.Hamba abdi telah wujud di Mesopotamia sejak awal lagi tetapi tidaklah dipandang hina.Golongan hamba ini terdiri daripada orang tawanan perang,penjenayah,orang yang telah dijadikan hamba abdi sejak kanak-kanak lagi dan orang tempatan yang dijual beli.Sekiranya seorang hamba patuh dan setia kepada tuannya,dia boleh dibebaskan.Hamba abdi boleh berkahwin dengan orang biasa dan apabila ibu bapa mereka meninggal,anaknya akan dibebaskan.Mereka diberi keistimewaan tertentu dan boleh membuat rayuan kepada pihak yang berkuasa tetapi mereka tidak diberi peluang dalam pentadbiran.

Tamadun Rom

LATAR BELAKANG

-Berkembang di kawasan Bukit Palatine berhampiran Sungai Tiber, di lembah Latium

-Lembah ini didiami oleh masyarakat Latin

Pemerintahan Rom mewujudkan majlis perbandaran di setiap bandar.

-Majlis perbandaran telah mewujudkan kemajuan dan keselesaan hidup penduduk bandar

-Pelbagai kemudahan disediakan di Bandar seperti bekalan air,rumah ibadat,teater,rumah mandi awam,istana.

KEISTIMEWAAN BANDAR POMPEI:

-merupakan Bandar contoh dengan pelbagai kemudahan

-merupakan 5000 penduduk

-terdapat mahkamah,pejabat,dewan,perpustakaan,rumah ibadah,kedai,pintu gerbang,dan colloseum.

PEMERINTAHAN DAN PENTADBIRAN

Sistem pemerintahan beraja di Rom :

-bermula dengan sistem beraja

-diperintah oleh raja berketurunan Eruscan yang bukan berketurunan Latin

-golongan bangsawan dikenali sebagai Patrician telah memberontak terhadap pemerintahan beraja mutlak

PERUNDANGAN

Prinsip undang-undang Rom:

-semua manusia sama di sisi undang-undang

-seseorang tidak akan bersalah sehingga dibuktikan kesalahannya

-keadilan terhadap setiap individu

-hukuman adalah berasaskan bukti yang mencukupi.

Tamadun Indus / India

Tamadun Indus atau tamadun India bermula tahun 2500 SM dan berakhir tahun 1750 SM. Selepas tempoh ini,tamadun India mengalami keruntuhan yang juga dikenali sebagai Zaman Vedik yang disebabkan oleh kedatangan orang Aryan yang telah membawa satu budaya dan tahap baru kepada masyarakat Lembah Indus.Zaman Vedik merupakan permulaan kehidupan beragama bagi masyarakat tersebut kerana pada zaman itulah lahirnya agama Hindu. Pada zaman itu,terdapat golongan pemerintah yang terdiri dari golongan raja serta terdapat dua bentuk kerajaan iaitu Janapada (kerajaan kecil) dan Mahajanapada (kerajaan besar).

 Tamadun India juga merupakan tamadun yang telah berumur lebih daripada 5,000 tahun  dan boleh dibahagikan kepada beberapa  zaman. Misalnya :

1. Zaman Prasejarah
2. Zaman Veda
3. Zaman Dinasti Maurya
4. Zaman Empayar Gupta
5. Zaman Kerajaan Islam
6. Penjajahan Portugis dan Belanda
7. Zaman Pemerintahan British
8. Zaman Merdeka

Setiap zaman pemerintahan yang dilalui mempunyai ciri-ciri yang tersendiri yang telah meninggalkan kesan besar   yang mempengaruhi sifat luaran dan dalaman tamadun ini.

Nama negara India dalam Zaman Klasik adalah berasaskan kepada bahasa Sanskrit iaitu Bharata-Khanda atau Bharata-Varsha bersempena nama seorang pemerintah ketika iaitu Bharata.Nama Manu untuk seluruh kawasan tengah antara banjaran Himalaya dan pergunungan Vindhya ialah Aryavata, yang bermaksud penempatan Aryan.Nama lain bagi India ialah Jambu-Dvidu. Orang-orang Greek menamakan kawasan ini sebagai Indu.

Wilayah atau kedudukan Tamadun India terletak dia antara Lautan Hindi dengan Pergunungan Himalaya. Wilayah ini meliputi kawasan seluas 2,534,175 kilometer persegi iaitu lebih kurang sama dengan keluasan seluruh Eropah kecuali Rusia.India boleh dibahagikan kepada dua bahagian iaitu India Utara dan India Selatan.

Kemunculan Tamadun India dikategorikan kepada tiga peringkat iaitu :

ZAMAN AWAL (100,000 SM-1,000 SM )

* Zaman Pra Sejarah (100,000 SM-1,000 SM )

dikategorikan kepada tiga tempoh : Zaman  Paleolitik (100,000 SM ), Zaman Mesolitik (100,000 SM hingga 10,000 SM), Zaman Neolitik ( 10,000 SM hingga 3,000 SM)

*Tamadun Lembah Indus ( 3,000 SM-1,500 SM )

dikenali dengan Zaman Proto.Pencapaian tamadun kebendaan agak maju berbanding sebelumnya.Bandar Mohenjadaro dan Harappa dibina secara terancang.

*Zaman Vedik ( 1,500 SM-500 SM )

dibahagikan kepada 'Veda Awal' (1,500 SM-1,000 SM ) dan 'Veda Akhir' (1,000 SM-500 SM ). Pada zaman ini berlaku kemasukan kemasukan bangsa Aryan yang datang dari Poland dan Asia. Hasil daripada itu, terbentuknya budaya baru yang dikenali Indo-Aryan. Namun begitu, perpaduan sukar terbentuk akibat berlainan warna kulit dan fizikal.

*Empayar Maurya ( 326 SM-185 SM )

pengasas Chandragupta Maurya yang berasal daripada puak Mauriya dan telah mencapai zaman kegemilangan ketika agama Buddha dan Jaina menjadi anutan pemerintah terutama apabila Asoka memeluk agama itu dan menjadi penaungnya.

*Empayar Gupta (320 SM-520 SM )

dikenali dengan Zaman Klasik kerana kebudyaaan Hindu di Utara India pada zaman ini semakin kukuh. Perkembangan kesusasteraan Hindu,termasuk juga seni bina kuil, keseniaan dan sains semakin rancak dengan terbinanya sebuah kuil yang dianggap penting pada zaman tersebut iaitu Kuil Vishnu di Deograrh.

*Zaman Sangam ( 300 SM-600 SM )

di bahagian Selatan India telah wujud kerajaan-kerajaan Chera, Chola dan Pandhya yang disebut sebagai Zaman Sangam dan dikenali kerana sumbangan besar dalam bidang kesusasteraan dan hubungan perdagangan dengan Eropah dan Asia Tengggara.

*Zaman Pallava ( 600 SM-900 SM )

dikenali dengan Zaman Gelap kerana berada di bawah pimpinan kumpulan Kalabhra yang mementingkan Buddhism dan Jainism.

*Zaman Chola ( 850 SM-1200 SM )

berada di bawah pemerintahan raja yang bergelar Rajendra Chola yang telah menyaksikan perluasan kuasa di bawah pemerintahan beliau serta penyebaraan kebudayaan Tamil.

ZAMAN PERTENGAHAN (1000 SM-1756 SM )

zaman gemilang bagi umat Islam dan Islam telah memerintah India selama 800 tahun dan bilangan umat Islam meningkat kepada 150 juta orang,Islam sendiri telah berjaya meletakkan batu asas pemerintahannya pada abad ke-8 M melalui Muhammad Al-Qasim yang telah berjaya membuka wilayah Sind.

ZAMAN MODEN (1875 M-KINI )

zaman moden terkenal sebagai zaman penjajahan apabila datangnya penjajahan British pada tahun 1857 yang membawa kepada pembahagian bumi India kepada 3 buah negara iaitu :

1. India
2. Pakistan
3. Bangladesh

Tamadun Melayu

Tamadun Melayu merujuk kepada sebuah tamadun yang dibentuk oleh sekelompok manusia yang secara luasnya digolongkan sebagai kumpulan orang Melayu,tertumpu kepada suatu wilayah di Asia Tenggara yang dikenali dengan pelbagai nama.Alam Melayu sebenarnya merujuk kepada satu kawasan luas yang mana ia merangkumi kawasan kepulauan yang merentasi seluruh wilayah Asia Tenggara sehingga ke Pantai Afrika, Taiwan, Jepun serta di serata kepulauan Pasifik yang akhirnya juga dikenali sebagai gugusan Kepulauan Melayu (Malay Archipelago) ,gugusan Kepulauan Melayu-Indonesia, Nusantara, Alam Melayu dan Tanah Jawi.

Dua perkara penting yang mewarnai tamadun wilayah ini ialah bahasa Melayu yang menjadi bahasa perhubungan (lingua franca) di seluruh kawasan ini dan agama Islam menjadi agama pelengkap kepada pelengkap pada pembentukan tamadun Melayu.

Tamadun Melayu telah mengalami proses perkembangan yang lama dan melalui beberapa proses manifestasi yang berbeza. Manifestasi-manifestasi yang berlaku sangat penting kepada pembentukan tamadun Melayu.Penerimaan agama Islam sebagai asas Tamadun Melayu merupakan perkembangan  yang paling penting dan membentuk sebuah tamadun Melayu Islam yang cemerlang, gemilang dan terbilang.

Perkataan Melayu itu sendiri sebenarnya merujuk kepada tiga perkara yang berbeza iaitu ras, kebudayaan dan bahasa. Ras merupakan satu kumpulan genetik yang mempunyai ciri-ciri fizikal yang hampir sama.Kebudayaan pula ilmu pengetahuan sesuatu kumpulan manusia yang diwarisi dan diturunkan dari satu ke satu generasi yang lain manakala dari sudut bahasa pula,rumpun Melayu menggunakan bahasa Melayu-Indonesia yang mana di dalamnya terdapat bahasa Jawa, Sunda, Madura, Aceh, Minangkabau, Sasak, Melanau, Iban, Bajau, Murut, Bugis, Sulu dan lain-lain.

Definisi Melayu seperti yang tercatat di dalam perkara 160 Perlembagaan Persekutuan Malaysia,menentukan bahawa orang Melayu itu adalah :

1. beragama Islam
2. Secara lazimnya berbahasa Melayu
3. Secara lazimnya mengamalkan adat istiadat Melayu

Secara umumnya,Islam bukan sekadar menjadi faktor definitive Melayu,tetapi juga diiktiraf sebagai agama bagi Persekutuan Malaysia (Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan Malaysia), yang mana Di-Pertuan Agong merupakan ketua agama Islam bagi negara dan Raja-raja Melayu merupakan ketua agama Islam bagi negeri-negeri Melayu.

Pada asalnya Tamadun Melayu boleh dijejaki sejak zaman Paleolitik lagi iaitu Zaman Batu Awal kira-kira  35,000 tahun dahulu, diikuti dengan Zaman Mesolitik ataupun Zaman Batu Tengah kira-kira 11,000 tahun dahulu, Zaman Neolitik ataupun Zaman Batu kira-kira 5,000 tahun dahulu, dan Zaman Logam iaitu Zaman Gangsa Besi kira-kira 2,500 tahun dahulu. Tedapat bukti-bukti arkeologi yang menunjukkan bahawa Tanah Melayu pernah diduduki oleh manusia pada zaman tersebut.Misalnya :

                                                  Tingkayu, Sabah

*Gua Tampan (Perak)

*Gua Niah (Sarawak)

*Tingkayu (Sabah)

                                                  Gua Niah, Sarawak

Zaman Mesolitik (orang Hoabinh) :

*Gua Cha (Kelantan)

*Gua Kecil (Pahang)

*Jenderam Hilir (Selangor)

*Gua Madai (Sabah)

*Gua Guomatang (Sabah)

*Gua Niah (Sarawak)

 

                                                        Gua Cha, Kelantan

Zaman Neolitik :

*Gua Cha (Kelantan)

*Gua Kepah (Kedah)

*Gua Kecil (Pahang)

Tamadun Melayu merujuk kepada struktur sosial masyarakat yang berlapis-lapis seperti sistem kasta  kerana ia banyak dipengaruhi oleh peradaban India. Raja menduduki hieraki yang paling tinggi, diikuti para pembesar, rakyat biasa dan hieraki paling bawah adalah golongan hamba.

Tamadun China

Tamadun China merupakan salah satu di antara tamadun yang terdapat di dunia.Tamadun China terletak di Lembah Hwang Ho dan meluas hingga ke selatan China. Perluasan kawasan ini bermula dengan kemunculan Dinasti Chin. Kelahiran empayar yang pertama itu menandakan satu peningkatan dalam tamadun China. Dinasti Chin yang bermula pada tahun 221 S.M. dan telah berakhir pada tahun 206 S.M. Maharaja Shih Huang Ti merupakan pengasas Dinasti Chin dan beliau sendiri berjaya memperluas jajahan takluknya hingga terbentuk sebuah empayar. Jajahan takluknya amat luas sehingga ke Sungai Merah di Vietnam.

Terdapat 5 zaman sejarah ringkas kelahiran Tamadun China.Antaranya ialah zaman pembinaan,zaman keagungan,zaman peralihan dan zaman pembinaan.

KEBUDAYAAN YANGSHAO

bermula kira-kira pada millenium ke 6 sebelum masihi (S.M). Berdasarkan bukti-bukti penemuan arkeologi antara kebudayaan-kebudayaan Neolitik (Zaman Batu Baru) yang paling awal dan mempunyai ciri-ciri tersendiri disebut Yangshao berdasrakan nama tinggalan kampung jenis kebudayaan ini yang terletak di Yangshao di provinsi Shaanxi.

*tapak-tapak tradisi Yangshao dijumpai di teres-teres berhampiran cawangan-cawangan Sungai Wei dan Huanghe.

*tanah pasir halus telah dimendapkan oleh angin menjadikan ianya lebih subur

*keadaan dan kedudukan yang menepati ciri-ciri geografi menggalakkan petempatan dan pertanian

Kegiatan dan amalan masyarakat Yangshao :

*bertani

*memelihara babi

*membuat tembikar berlukisan (paintedpottery)

*menanam mayat dalam tanah perkuburan yang khas

*makanan ruji bagi masyarakatnya ialah bijirin (milet)

*teknologi pertanian yang diubahsuai secara turun-temurun menyumbang kepada pertumbuhan ekonomi tamadun ini

KEBUDAYAAN LONGSHAN DAN ZAMAN GANGSA

Kebudayaan Longshan muncul antara pertengahan kurun ke-2 SM manakala Zaman Gangsa Awal lewat millenium ke-2 SM adalah kebudayaan uang lebih maju berbanding kebudayaan Yangshao.Tamadun Longshan diberi nama berdasarkan penemuan tapak arkeologi di Longshan di daerah Shandong.Pusat-pusat   penting peradaban Zaman Gangsa terletak di Lembah Sungai Yangzi di daerah Jiangxi dan juga di Sanxingdui di daerah Sichuan.

Kegiatan masyarakat Longshan :

*menghasilkan tembikar bertanda tali pintal (cord-marked) dan yang berlukisan

*penghasilan tembikar menggunakan mesin peroda tembikar (potter's wheel)

*penanaman bijirin dengan menggunakan penyodok dan sabit

Kegiatan masyarakat zaman gangsa :

*penggunaan gangsa tersebar luas di kalangan kaum bangsawan yang lebih rendah taraf statusnya di sepanjang tempoh Dinasti Zhou

*artifak-artifak halus termasuk lampu dan patung-patung kecil dihasilkan dengan gangsa

*pembangunan teknologi besi mengehadkan penggunaan gangsa sejak lebih kurang 50 SM.

KEBUDAYAAN DINASTI SHANG

Kebudayaan Dinasti Shang mengalami tahap pembangunan yang baru melalui kemunculan peradaban melalui kelahiran ciri-ciri bertamadun.Antaranya :

*pembentukan negara kota

*penggunaan sistem tulisan

*peningkatan pengkhususan pekerjaan

*organisasi masyarakat yang lebih kompleks

Peradaban Shang berpusat di bahagian utara He'nan yang ditemui dua tapak arkeologi iaitu di Zhengzhou dan Anyang yang memberikan maklumat sejarah mengenai zaman dan tamadun ini.Penemuan inskripsi di atas tulang oracle dan cangkerang kura-kura dan bekas-bekas yang diperbuat dengan gangsa rata yang ditarik oleh kuda,tembok-tembok mengelilingi ibu kota-ibu kota Dinasti Shang, hasil penemuan arkeologi memperlihatkan perbezaan-perbezaan utama di antara sebuah peradaban dengan peradaban yang lainnya.

Tamadun

Tamadun berasal dari perkataan Arab maddana, mudun, madain yang bererti pembukaan bandar atau masyarakat yang mempunyai kemajuan dari segi lahiriah dan rohaniah. Perkataan tamadun dapat diertikan kepada keadaan hidup bermasyarakat yang bertambah maju. Istilah-istilah lain yang sama pengertiannya dengan tamadun adalah: umran, hadarah, madaniyah. Dalam bahasa Inggeris, istilah yang hampir sama dengan tamadun ialah culture and civilization atau kebudayaan dalam bahasa Melayu. Perkataan civilization dalam bahasa inggeris berasal dari bahasa Greek civitas yang bermaksud bandar. Para sarjana telah membahas persamaan dan perbezaan istilah-istilah tersebut. Istilah Tamadun banyak digunakan dalam penulisan Tamadun Islam.

Antara tamadun-tamadun dunia...

                                                         Tamadun Islam

                                      
                                                          Tamadun India

                                      
                                                         Tamadun China

                                      
                                                         Tamadun Mesir